ارزیابی رویش شعاعی درختان زربین (cupressus sempervirens var. horizontalis) با استفاده از دانش گاه شناسی درختی در رویشگاه طبیعی آن (مطالعه موردی: علی آباد کتول گرگان)

درختان با داشتن دیر¬زیستی بالا، قادرند تأثیرات طولانی¬مدت شرایط اقلیمی را بر پهنای حلقه¬های رویش خود منعکس کنند. در این پژوهش سعی شد تأثیر متغیرهای اقلیمی (بارندگی و دما) بر رویش شعاعی سالیانه زربین در رویشگاه علی¬آباد کتول گرگان بررسی شود. در این تحقیق از 23 درخت زربین (cupressus sempervirens var. horizontalis)، نمونه¬های رویشی در ارتفاع برابر سینه، با استفاده از مته سال¬سنج استخراج شد. پهنای دوایر سالیانه نمونه¬ها بعد از آماده¬سازی، با استفاده از میز اندازه¬گیری (lintab 6)، همراه با برنامه (tsapwin)، با دقت 01/0 میلی¬متر اندازه¬گیری شد. تاریخ¬گذاری و تطبیق نمونه¬ها انجام گرفت و بیشترین و کمترین مقدار ضرایب درصد تطابق واریانس¬ها (glk) در بین نمونه¬ها، 8/75 و 2/59 درصد به¬دست آمد. میانگین مقادیر پهنای دوایر سالیانه استاندارد و شاخص زربین محاسبه شد. طول گاه¬شناسی اصلی حاصل 244 (2010-1767) سال تعیین شد. رابطه رویش و اقلیم با استفاده از روش تابع پاسخ مشخص کرد که حداقل دمای ماه فوریه در فصل رویشی پیشین، مهم¬ترین عامل اقلیمی تأثیر¬گذار بر رشد زربین است. بررسی سال¬های شاخص نشان داد که حداقل فاصله زمانی وقوع احتمالی رویداد¬های خشک اقلیمی، یک سال و حداکثر شش سال در منطقه است. این تحقیق مشخص کرد که همواره عامل محدود¬کننده رشد در ارتفاعات پایین بارندگی نیست، بلکه دما نیز در این ارتفاعات نقش خود را آشکار می¬کند. بررسی بیشتر سایر گونه¬ها می-تواند درستی نتیجه این تحقیق را اثبات یا رد کند.